Bij het krieken van de dag hoorde ik, terwijl ik nog in bed lag, een vogel zingen. Hij of zij tsjielpte en floot er lustig op los. Lente! Ik luisterde ademloos, het eerste vogelgezang in de ochtend na de winter. Zou het een merel zijn? Maar namen van vogels doen me niet zoveel dus ik vond het gelijk een flierefluiter. Veel leuker om zelf een naam te bedenken.
Dit eerste vogelgezang na de stille winter ontroert me. Het breekt iets open in me.
Op zo’n moment voel ik dat de Winter me toch wat meer naar binnen heeft getrokken.Er zit een beetje een schild om me heen en daar breekt zo’n kleine vogel met z’n gefluit nu zomaar doorheen. Mooi!
“There is a crack in me” zong Leonard Cohen.
Ken je dat gevoel ook? Dat eerste lentegevoel en wat doet dit met jou?
Ik vind het fijn om me door de natuur te laten leiden en stil te staan wat dit met mij doet. De natuur als spiegel. Het brengt me thuis bij mezelf en geeft me rust.
Ik luisterde vanochtend goed en het was nog maar 1 vogel.
Wonderlijk toch hoe een vogel weet dat de winter genoeg is geweest en dan zijn ochtenddeuntje start. Je moet ook wel lef hebben om de eerste te zijn en je moment te kiezen!
Die lef om iets nieuws te doen vraagt vooral dat je in beweging komt en gaat doen wat je misschien wel eng vindt. Van binnen voel je wel wanneer het jouw moment is.
Alweer een metafoor die deze dappere vogel mij biedt.
Ik heb besloten vandaag deze blog te schrijven en weer een stapje op het pad van sociale media te zetten, geen makkelijk pad voor mij als buitenvrouw. De inspiratie van de Flierefluiter helpt me.
Ik hoor graag wat jou een Lentegevoel geeft en wat dit met je doet. Schrijf je een reactie?
Rian zegt
Wat één mooi verhaal van de flierefluiter.
Ik heb hem ook gehoord en werd helemaal blij van binnen.Een tinkeltje in de ochtend stilte! Nieuwe frisse energie.
Laat de LENTE maar komen.Heerlijk!
Tijd om lekker naar buiten té gaan en hét hart te openen!
Rian
Marga zegt
Prachtig, wat een fijn verhaal, heerlijke overdenkingen!